de afgelopen dagen heb ik een beetje niets en toch vanalles lopen doen. Kleine dingetjes thuis opgepakt die er nog lagen, maar over het algemeen, rustig aan. Ervoor gezorgd dat eindelijk die losse kabels bij het internet modem netjes liggen. Lekker belangrijk (!), maar het leidt wel af. Ondanks de afbouw van de medicijnen wel veel blijven bewegen, de tijd van het jaar en het weer nodigen daar ook wel toe uit.
De spanning neemt toe. Spanning heb je altijd wel eens ergens voor, een examen van een van de kids, een presentatie voor een nieuwe klant, enzovoort. Maar dit soort spanning is nieuw voor mij. Je houdt je groot. Maar dan is er het thuisfront en die heeft dat door, weet precies hoe ik in mekaar steek en weet dat feilloos te doorbreken. "Vertel gewoon wat je bezighoudt, wat je dwars zit, waarover je je zorgen maakt". Wat heerlijk is dat en het lucht tegelijkertijd ook geweldig op. Wat zijn het toch schatten!
Zometeen naar Maastricht, ben erg benieuwd. Wordt in ieder geval een pre-operatieve scan, die hebben ze nodig voor de bepaling hoe de elektroden maandag in mijn hoofd moeten worden geplaatst. Uitleg over de stappen die maandag gaan plaatsvinden. En wat verder, ik zal het vast ergens hebben gehoord de afgelopen maanden maar het schiet me nu niet te binnen, dus .... dat schrijf ik straks op.
Groet, Gerlach
Geen opmerkingen:
Een reactie posten