Wat gebeurt er met een grieperige parkinson patient?

hoi,

ben ik weer, nou een grieperige parkinson patient zal net als ieder ander zich niet lekker voelen en wat proesten en hoesten. En wat als die persoon gewoon "doorgaat", zoals in "heb nog nooit griep gehad, ben nog nooit stil blijven zitten als ik moest hoesten". Nou, daar ben ik achtergekomen.

Afgelopen week heb ik in zo'n toestand 's-middags wat boompjes gesnoeid en opgeruimd. Bij de weg, bij dat snoeien had ik hulp, dat werd gedaan, het opruimen gebeurde door mijzelf in een tempo alsof er niks aan de hand was. En dat heb ik geweten, ik heb nog nooit, never ever (!), zo'n last gehad van mijn Parkinson. Het voelde alsof ik een overdosis aan medicijnen had genomen. Ik kon letterlijk geen seconde stilzitten. Van ellende, ik werd een beetje moe en chagrijnig van mezelf, vroeg naar bed (lag er al om half negen in !).

Daags erna naar de fysio waar mij duidelijk werd dat eea allemaal heel eenvoudig te verklaren is. Kwestie van stapelen, een gezond persoon zou immers ook last hebben van zo'n inspanning. Spierpijn en zo. En bij iemand met de griep uit zich dat met meer klachten. Bij mij komt de spanning er blijkbaar uit via een tremor, een heftige dat wel. "Als je jezelf al niet zo goed voelt, doe dan rustig aan", was het fysiotherapeutisch advies. "Rustig", daar waren we het toch over eens Monique, dat woord ken ik niet.

Weer wat geleerd. Rustig aan gedaan en na een dag of wat was alles weer onder controle.

Over overbelasten gesproken, in mijn activiteiten hoort ook wandelen. Een week of vier geleden heb ik een keer 10 kilometer aan een stuk gelopen, geloof me dat heb ik jaren (!) niet meer gedaan. Resultaat,in eerste instantie erg voldaan, daags erna (tot een week geleden), een overbelaste voet vanwege onvoldoende geschikt schoeisel. Daar maar eens naar laten kijken.Ik loop op de binnenkant van mijn voeten en bovendien is de schoen waarop die wandeling werd gedaan VEEL te stug. Dat laatste is makkelijk opgelost, op naar Mulder in Limbricht. Het eerste betekent waarschijnlijk steunzolen. Gaat volgende week gebeuren.

Voor wat betreft het werken, dat gaat me goed af. Ook het stoppen na een halve dag lukt wonderwel goed. Begin maart opschalen hoop ik en dan medio maart weer vliegen naar Granada.

keep u posted,

Groet Gerlach

Aon de geng

hoi,

inmiddels weer voor halve dagen aan de slag gegaan, valt niet mee in die zin dat je in 4 uur tijd (gegeven het feit dat ik normaal gesproken vier tot vijf uur aan de telefoon hang op een normale werkdag) niet echt veel zoden aan de dijk kunt zetten.

Maar swah, ook weer geleerd. Stoppen na die vier uur gaat me redelijk makkelijk af, fietsen, wandelen, bewegen. Er is genoeg te doen.

Afgelopen week ben ik ook weer op het DBS spreekuur verschenen. Was vreemd. Ik heb namelijk nog last van een tremor in de linkerhand en het linkerbeen (mijn Parkinson-kant). Ik was in de veronderstelling dat "het apparaatje dan gewoon kon worden opgedraaid en that's it". Nou zo "that's it" is it not. Toen het apparaat opgedraaid / bijgesteld werd, kreeg ik klachten (mijn mond begon te trekken, druk achter de ogen, etc).

En nu dan? Voorlopig even de medicijnen omhoog, zien wat dat brengt (ik merk het na vier dagen inderdaad wel), zorgen dat de stimulator voor de ruimte die er is zo ingesteld wordt dat ik ermee vooruit kan en over zes weken (nou zes weken het wordt 28 maart) weer terug.

Nou vertelde de neuroloog dat er ook op andere vlakken nog ingesteld kan worden. Het is niet alleen voltage maar ook ampere en frequentie. Stukje techniek hè!

groet, Gerlach