Goede morgen allemaal,
Ik ben weer thuis, heb na twee mindere nachten met weinig slaaprust in het ziekenhuis, weer ‘s ouderwets echt doorgeslapen.
De vrachtwagen die bovenop mijn knie stond op woensdagochtend is er vanaf 
. En, er is niets voor in de plaats gekomen. Ik heb me een zak medicatie mee naar huis gekregen (van paracetamol tot maagbeschermers tot trombose spuitjes en morfine) waarvan die laatste alleen indien nodig moet worden genomen. Die zal ik zo meteen eens in kaart gaan brengen en tussen (of met) mijn overige Parkinson medicijnen gaan plannen.
Over twee weken, 7 november, gaan de hechtingen eruit. Misschien in een keer, misschien doen ze dat om-en-om. Om-en-om???? Ja, iemand die bekend is met hechtingen zal het wel hebben geraden. D’r zitten zo’n dertig nietjes (zeg maar gerust NIETEN) in mijn been. Een xylofoon is er niks bij. En nee, ik ga er geen foto van plaatsen. Je komt maar kijken. “Komt dat zien komt dat zien, vanaf 30 oktober als de pleister eraf gaat tot 7 november eenmalig en absoluut uniek .... de ritssluiting Gerlach’s knie”. De koffie staat klaar.
En nu, rustig (!!!!!) revalideren! Zoals in het onderwerp staat “üben”, “üben”, "üben" maar wel overdacht. Lilian heeft strikte orders gekregen. Nee, geen adviezen maar orders! Rem hem af als ie te ver gaat. Temporiseer! Dus, ook hier moet ik grenzen bewaken en niet denken dat ik wel terug wordt gefloten als ik te ver ga 
.
Dat terugfluiten, dat gebeurt wel, maar dan heb je de grens al gepasseerd.
Wordt een gezellige boel bij ons thuis hahaha, nee ff-kes serieus, ik ben een redelijke drammer en wil(de) altijd vooraan lopen maar wat zullen we zeggen..... "wijsheid komt met de jaren"? Duurt ff-jes, zo'n 58 jaar, maar "dat kump wel good“!
tot blogs! Gerlach
Geen opmerkingen:
Een reactie posten