Het gewone leven gaat ook door ………………. de knie
Weten jullie nog, die dikke knie? Hij is niet meer zo dik als op de foto hierboven, maar klachten zijn er dagelijks.
Vanmiddag ben ik bij orthopedie geweest, en er wordt zoals de orthopedisch chirurg zei "een nieuwe knie ingestoken". Op de foto gaf ten opzichte van begin dit jaar geen verbetering te zien. Nou, dan ga je het gesprek aan met de chirurg, wat is het beste om te doen en zeker ook wat wil ik zelf.
Ikzelf wil gewoon weer eens een uur of zo klachtenvrij bewegen. Wat daarvoor nodig is, kweetnie, een spuit iedere maand, pillen, snijden, vertel maar.
En dat heeft ie gedaan, in feite is het heel simpel:
· Als Parkinson patiënt moeten we je in beweging houden
· Een prothese gaat een bepaalde tijd mee
· Als die tijd om is, kun je die prothese (of delen daarvan) vervangen
· Eigenlijk is een spuit of pillen "pappen en nathouden"
Nou, was mijn reactie, dan gaan we voor vervanging. Het aspect dat ik in beweging moet blijven, daar zit nu de rem op, vertelde ik hem. Ik fiets wel, zie vorig blog 😉, maar als ik 's-avonds een blokje om wil gaan dan is dat maximaal een kwartier. Da's niet heel erg veel, toch? En ik hoef geen marathon meer te lopen, 1 keer gedaan onder het mom van "dan weet ik hoe dat is", maar dat hoeft echt niet.
Ok, en nu dan, vroeg ik. Hoe gaan we verder. Naïef als ik was dacht ik dat ik nog wel eens een tijd zou moeten wachten voor het vervolg. Integendeel, het is dat ik het thuisfront even tussen de bedrijven heb kunnen bellen, maar alles staat al gepland. Eind september, de 26e, moet ik eerst naar de fysiotherapie voor een testsessie met krukken (even de familie-krukken, we hebben thuis bij mijn ouders zo'n set staan naar aanleiding van een paar ski incidenten uit onze jeugd) en anesthesie. Na de herfstvakantie, op 23 oktober as gaat die knie erin worden gestoken.
Weer iets om naar uit te kijken/van te herstellen,
Groet Gerlach
Geen opmerkingen:
Een reactie posten